Die ochtend gaat 07.00 uur de wekker. Ik heb mijn Adidas Adistar Boost renschoenen meegenomen. Het is niet al te warm maar mijn dryfit short en shirt zullen me door de inspanning opgewekte energie warm houden. Een prachtige boulevard langs één van de mooiste stranden, La Pelosa, van Sardinië is mijn route. Vanuit het hotel loopt de boulevard eerst enkele honderden meters naar beneden, gaat dan over in een gedeelte redelijk vlak om vervolgens weer te klimmen. Dat eerste stuk gaat dus redelijk snel maar ik moet ook weer terug...... En dat laatste stuk weer omhoog is moordend. Badend in het zweet arriveer ik in de hotelkamer. Lin ligt nog in bed en na het douchen gaan we ontbijten. Als een hongerige wolf bestorm ik het riante ontbijtbuffet.

We stappen in de Fiat Pinda en slingeren ons door de bergen richting Castelsardo op zoek naar ons nieuwe onderkomen, een appartement net buiten het dorp gelegen. Het is basic maar voor twintig euro per nacht gaan we niet klagen. Alles wat je nodig hebt is er; keuken/woonkamer met tv en airco, twee slaapkamers, badkamer en een patio met tuintje voor.
Het weer is inmiddels dermate verslechterd dat er sprake is van een hoge vochtigheidsgraad. De wind is ook aangewakkerd en blaast over het oude stadje met een fort hoog op de heuvel.

Uiteraard laten we ons niet kennen, we gaan naar de Eurospin. E?n van de goedkopere supermarkten van Italië met alle benodigdheden voor een goede maaltijd. Vanavond koken de Nederlandse variant van Nigella en Jamie de sterren van de hemel. De airco gaat in zijn achteruit en blaast in plaats van koele lucht de warme lucht zowel de slaapkamer als de woonkamer annex keuken in. Entertainment bestaat uit de muziek van onze iPhones. Cannonau de Sardegna, de plaatselijke rode wijn vergezeld de maaltijd en om 23.00 uur liggen we in ons mandje.

Sassari moet ons uit onze weerdip halen. De grootste stad in de buurt met de Auchan, een overdekte shoppingmall wordt ons uitstapje van vandaag. Onderweg breekt de hemel open en zonlicht verblind ons: eindelijk. We hebben het in Sassari snel gezien, op naar de lunch. Halverwege de terugweg naar Castelsardo maken we een stop bij een ristorante gelegen op een duin. We stappen uit en de geur van vers gebakken vis komt ons tegemoet. De betere automerken, staan voor de deur geparkeerd en met hooggespannen verwachtingen maken wij ons entree. De entourage wekt al snel de indruk dat het hier niet gaat om een aggenebisch tent. Veel wit tafellaken, dito servet, een rij gepouleerde wijn-en waterglazen en een indrukwekkende reeks tafelzilver op een tafel uitkijkend over de Middellandse Zee. Het voorgerecht van linda bestaat uit tonijn geschroeid met sesamzaad voorzien van een balsamicocrema en voor mij uit mosselen afgeblust met witte wijn en een hint van citroen. Dit gevolgd door een spaghetti alla vongole (venusschelpen). Alle gerechten kennen een subtiliteit waar uit liefde voor het product en vak blijkt. De eigenaar controleert elke tafel en zijn personeel of alles naar wens is. Een fijne witte wijn vergezeld de zeer goedverzorgde maaltijd. Een scroppino maakt het geheel af. Nog een cappuccino om de maaltijd goed te digesteren en dit alles voor nog geen zeventig euri. Marina de Sorso, wie kent het niet? Met dat kerkje aan het dorpsplein, de lokale kroeg en de oude mannetjes op een bankje leunend op hun wandelstok, onder de eeuwenoude kastanjeboom, herinneringen ophalend uit de tijd dat hun zwarte lokken fier wapperden op de vissersboten.
Ristorante A Risacca op de V.G Rossini 13 is een absolute aanrader.

We testen het comfort van de stoelen van de Fiat Pinda na de maaltijd. Het duurt nog geen twee minuten en we liggen luid ronkend bij te komen van de Sardijnse gastronomie.

Het zal lastig worden om dit \'s avonds in ons karig hutje te evenaren.