Castelsardo cappuccino\'s

Die ochtend gaat 07.00 uur de wekker. Ik heb mijn Adidas Adistar Boost renschoenen meegenomen. Het is niet al te warm maar mijn dryfit short en shirt zullen me door de inspanning opgewekte energie warm houden. Een prachtige boulevard langs één van de mooiste stranden, La Pelosa, van Sardinië is mijn route. Vanuit het hotel loopt de boulevard eerst enkele honderden meters naar beneden, gaat dan over in een gedeelte redelijk vlak om vervolgens weer te klimmen. Dat eerste stuk gaat dus redelijk snel maar ik moet ook weer terug...... En dat laatste stuk weer omhoog is moordend. Badend in het zweet arriveer ik in de hotelkamer. Lin ligt nog in bed en na het douchen gaan we ontbijten. Als een hongerige wolf bestorm ik het riante ontbijtbuffet.

We stappen in de Fiat Pinda en slingeren ons door de bergen richting Castelsardo op zoek naar ons nieuwe onderkomen, een appartement net buiten het dorp gelegen. Het is basic maar voor twintig euro per nacht gaan we niet klagen. Alles wat je nodig hebt is er; keuken/woonkamer met tv en airco, twee slaapkamers, badkamer en een patio met tuintje voor.
Het weer is inmiddels dermate verslechterd dat er sprake is van een hoge vochtigheidsgraad. De wind is ook aangewakkerd en blaast over het oude stadje met een fort hoog op de heuvel.

Uiteraard laten we ons niet kennen, we gaan naar de Eurospin. E?n van de goedkopere supermarkten van Italië met alle benodigdheden voor een goede maaltijd. Vanavond koken de Nederlandse variant van Nigella en Jamie de sterren van de hemel. De airco gaat in zijn achteruit en blaast in plaats van koele lucht de warme lucht zowel de slaapkamer als de woonkamer annex keuken in. Entertainment bestaat uit de muziek van onze iPhones. Cannonau de Sardegna, de plaatselijke rode wijn vergezeld de maaltijd en om 23.00 uur liggen we in ons mandje.

Sassari moet ons uit onze weerdip halen. De grootste stad in de buurt met de Auchan, een overdekte shoppingmall wordt ons uitstapje van vandaag. Onderweg breekt de hemel open en zonlicht verblind ons: eindelijk. We hebben het in Sassari snel gezien, op naar de lunch. Halverwege de terugweg naar Castelsardo maken we een stop bij een ristorante gelegen op een duin. We stappen uit en de geur van vers gebakken vis komt ons tegemoet. De betere automerken, staan voor de deur geparkeerd en met hooggespannen verwachtingen maken wij ons entree. De entourage wekt al snel de indruk dat het hier niet gaat om een aggenebisch tent. Veel wit tafellaken, dito servet, een rij gepouleerde wijn-en waterglazen en een indrukwekkende reeks tafelzilver op een tafel uitkijkend over de Middellandse Zee. Het voorgerecht van linda bestaat uit tonijn geschroeid met sesamzaad voorzien van een balsamicocrema en voor mij uit mosselen afgeblust met witte wijn en een hint van citroen. Dit gevolgd door een spaghetti alla vongole (venusschelpen). Alle gerechten kennen een subtiliteit waar uit liefde voor het product en vak blijkt. De eigenaar controleert elke tafel en zijn personeel of alles naar wens is. Een fijne witte wijn vergezeld de zeer goedverzorgde maaltijd. Een scroppino maakt het geheel af. Nog een cappuccino om de maaltijd goed te digesteren en dit alles voor nog geen zeventig euri. Marina de Sorso, wie kent het niet? Met dat kerkje aan het dorpsplein, de lokale kroeg en de oude mannetjes op een bankje leunend op hun wandelstok, onder de eeuwenoude kastanjeboom, herinneringen ophalend uit de tijd dat hun zwarte lokken fier wapperden op de vissersboten.
Ristorante A Risacca op de V.G Rossini 13 is een absolute aanrader.

We testen het comfort van de stoelen van de Fiat Pinda na de maaltijd. Het duurt nog geen twee minuten en we liggen luid ronkend bij te komen van de Sardijnse gastronomie.

Het zal lastig worden om dit \'s avonds in ons karig hutje te evenaren.

Domenica in

Stintino ligt een mooi en ruig natuurgebied ten noordwesten. Het weer is goed en we wippen vlot ons bed uit om het veelbelovende ontbijt te mogen aanschouwen. Nou tripadviser heeft gelijk. Twee buffettafels vol met biologische producten, vers fruit, taarten, broodjes, sapjes en het gewone spek, eieren en koffiewerk. We genieten van het ontbijt en vervolgens liggen we in de keurig aangelegde tuin 15 minuten buikspieren te trainen. Ik heb mijn personal trainer bij me.

Het is zondag en de klokken luiden elk uur. We stappen in de auto om het stadje te bekijken. De haven is klein en overzichtelijk. Mooie houten scheepjes worden afgewisseld door luxe barbieboten. Een zonnig terrasje nodigt ons uit om lekker te gaan zitten. Prosecco en koffie met grappa gevolgd door de eerste Sardijnse maaltijd pasta alla vongole: een van onze favorieten! Mjam, mjam dat was lekker. Dan uitbuiten bij het zwembad en genieten van het zonnetje.

Tijdens de golden hour rond 17.00 uur brengen we een bezoek aan la Pelosa. Een indrukwekkend stuk natuur met turquoise wateren en witte stranden. Boven de baai en het forteiland hangen dreigende wolken. Als dat maar goed gaat want ze komen op ons af. Morgen gaan we twee dagen naar Castelsardo. Hopelijk reist het mooie weer met ons mee!

Sardegna: isola bella

De lama\'s

Lamadoen, de lama van de actie
Lamawetuh, de lama van de wijsheid
Lamawaaie, de lama van de wind
Lamazittuh, de lama van het nihilisme
Lamakomuh, de lama van het orgasme

Als we die zaterdagochtend wakker worden moet mijn koffer uiteraard nog ingepakt worden. Lin\'s koffer is vanzelfsprekend al gepakt op het moment dat de tickets geboekt zijn. Aangezien ik een jongetje ben en dus wat later ben met mijn ontwikkeling zal deze taak nog op de dag van vertrek moeten plaatsvinden. Als deze taak is volbracht en er nog eenmaal een laatste check heeft plaats gevonden in het huis of e.e.a. volledig gedekt achter gelaten kan worden zodat Djadi volledig geïnstalleerd is vertrekken we naar de Landmarkt. We lunchen in de Landmarkt middels twee Palmesteijn biefstuk met bearnaisesaus, zeggen Djadi gedag en stappen in de auto richting Eindhoven airport. Ruim voor tijd komen we aan. Onze koffer achtergelaten bij de check-in counter stappen we naar de gate. Voor ons een gezin met twee jonge kinderen wiens bal naar mijn voeten rolt. Met perfect balgevoel pass ik de bal terug, luid roepend dat er eindelijk weer eens echt gevoetbald wordt in Eindhoven. Het wordt niet met gejuich ontvangen maar die emotie is hier niet meer losgekomen sinds de uitroep \"gratis bier\" tijdens het carnaval.

Als het toestel de Nederlandse bodem loslaat zijn we onderweg naar Alghero.
Van Mussolini werd gezegd dat onder zijn dictatuur in ieder geval de treinen op tijd reden. Van Ryan Air kan gezegd worden dat alle vluchten op tijd vliegen en aankomen. Als het toestel de Sardijnse bodem toucheert klinkt er een loftrompet zoals ten tijde van het gewonnen EK. Weer op tijd geland. De bonus van de piloten van deze maatschappij hangt hier van af. Het regent op Alghero Fertilia airport. Fertilia betekent vruchtbaar en gezien de neerslag begrijp ik de naamgeving. Tijdens onze vorige trip naar Sardinië vlogen blusvliegtuigen af en aan vanwege de bosbranden.

Na een dik uur wachtrij krijgen we bij Hertz onze Italiaanse Hummer, een Fiat Pinda met slechts 1800 km op de teller en zijn we onderweg naar Stintino. Dit is nog een uurtje rijden door de donkere onverlichte smalle wegen terwijl de ruitenwissers sonoor baantjes trekken op de voorruit.

Uiteindelijk bereiken we hotel Cala Reale en werpen de bagage in de camara matriomoniale om vervolgens nog wat te kunnen eten. Maar gezien het tijdstip, na elven is zelfs in Stintino de keuken dicht. Met een gemagnetroniseerde pizzapunt en een fles witte wijn als avondeten gaan we richting bed.

50 tinten rood

Oh oh oh, wat is het hier toch lekker! Nadat we 3x zijn verhuisd zitten we nu in een suite! De airco blaast warme lucht, twee king size bedden, een bad en een warme douche. Heerlijk hoor die luxe om ons heen.

Hoe meer sneeuwberichten we uit Amsterdam krijgen des te meer zin we hebben om de hele dag op een strandstoel te liggen en van de zon te genieten. We smeren ons suf met factor 20, lunchen tussen de middag bij El Mashrabya om dan snel weer terug naar het strandte gaan. Eigenlijk willen we niet zo veel: alleen luieren en bakken.

De diverse verkooplieden die op het strand iets aan ons hopen te slijten, lijken het op te geven. Mooi: eindelijk rust. Onze nieuwe vrienden Kirsten en Harry (van Sunweb) lenen het boek vijftig tinten grijs uit. Het wordt akelig stil vanaf mijn strandstoel. Einde dag hebben Djadi en ik een flinke kleur gepakt: 50 tinten rood en het boek half uit!

We brengen de avond door met pool spelen en borrelen. Onze vrienden K&H uit Sebaldeburen (?) vergezellen ons tot in de late uurtjes.

Glaspol goes middle east?

En nog heel even een kleine opmerking over onze titel. Tuurlijk zijn wij ons er van bewust dat we niet in Europa zijn maar in het Midden Oosten, maar aangezien we niet zo vaak naar het Midden Oosten gaan, hebben we het samengevoegd!

Maar waar je de föhn dan echt voor nodig hebt..

Inmiddels zijn we na veel geklaag overgeplaatst naar de andere kant van het complex. Dit gedeelte heeft de hele dag zon, een eigen terrasje voor de deur, king size bed én een verwarming. De aanhouder wint.

Dachten we althans, want na een heerlijk dagje zonnebaden zonder wind en met volle zon was het tijd voor de doucheronde. Nee geen rond spuitende kraan die niet meer dicht gaat, maar geen heet water! Potverdikkie. Gelukkig hebben we vandaag met geld rondgestrooid bij de vele personeelsleden, in de hoop dat ze dan een tikkie harder voor ons zouden rennen. Want waar heb je die föhn bij nodig als je geen heet water hebt om je haren mee te wassen?

Linda is opnieuw vertrokken naar de receptie, in de hoop dat onze cashflow reden geeft om onze douche te repareren. Plots verschijnen de Draadjes. Een lesbisch stel met lange dreadlocks. Nederlands en meegekomen met dezelfde vlucht als wij. Ze zitten twee huisjes rechts van ons. Ze komen naar ons toe om te vragen of onze verwarming het doet. Eén van de twee dames heeft een hernia en in een koude kamer slapen is dus een hel. Daarentegen hebben zij wél een warme douche. We besluiten te ruilen en slepen onze koffers nog eens heen en weer. Inmiddels is het verhuizen van onze spullen binnen het complex een ware dagtaak geworden.

Eenmaal gesetteld sta ik eindelijk onder de warme douche als er opnieuw aangeklopt wordt. Linda doet open en we verstaan er weinig van, maar het komt er op neer dat we opnieuw moeten verhuizen omdat ze een nóg betere kamer hebben. Slechts gehuld in m\'n handdoek verplaatsen we opnieuw de spullen en komen in een hemelse kamer terecht. Warm water, een bad, verwarming, twee-persoons én enkel bed, een terras met zon tot laat, extra zitje binnen en sfeerverlichting. We zijn helemaal tevreden en de föhn is eindelijk gebruikt waar die voor bedoeld is, m\'n haren droogmaken.

Wat je nog meer met een föhn kan doen...

Om 08.00 uur gaat de wekker. Dat had niet gehoeven. Ik was in ieder geval al wakker. Of had ik nog niet geslapen? Het voelt alsof ik zonder dekens in de woestijn ben gedropt. KOUD.... Naast me hoor ik geluid. Verbeeld ik het me of hoor ik ijskristallen op de grond vallen. Djadi wordt wakker.

We nemen ons voor om zo snel mogelijk naar de ontbijtzaal te gaan. Warme thee en koffie moet onze verstijfde ledenmaten ontdooien. Onderweg zien we Russische dames geheel uitgedost in strandkleding. Ligt het aan ons? Na het ontbijt zet de dooi in en slaan wij ons kamp op. Twee bedjes enigzins uit de wind en in de zon zijn ons onderkomen voor de dag.

Het wordt al lekker warm en ook druk op het strand. De boten varen uit om toeristen met snorkel- of duikoutfit een lekker dagje op zee te bezorgen. Zij liever dan wij, met deze wind. Kamelen, verkopers, animatieteamleden, alles laten we aan ons voorbij gaan. Het boeit ons niet: we blijven onverstoorbaar op onze bedjes liggen.

Lunchen, en weer terug naar het strand. We hebben ons halfpension omgezet naar ontbijt en lunch. Dineren doen we wel in de stad. Rond half vier is het te fris om op het strand te blijven. Op naar de stad voor wat wifi om onze verslaving te bevredigen. Terug op de kamer maken wij ons klaar voor het avond. Een kreet uit de badkamer doet mij snel opstaan. \"De hete kraan gaat niet meer dicht!\" Door wisseling van de temperatuur zit deze muurvast. Een heet waterballet als gevolg. Ik kan nog net Djadi\'s haar wassen en uitspoelen. Als de watertemperatuur afneemt kan de kraan gelukkig ook weer dicht. Pffff wat mag je verwachten voor 167 euro p.p. ?!

De man die onze airco op warm zou zetten laat op zich wachten. We hebben net bedacht dat we de föhn inzetten om vanavond de bedden voor te verwarmen.

\"Het gaat mij niet gebeuren dat er geen föhn is\"

Dat mompelt Djadi tussen het smullen van onze good noodles (Unox) door. Overhandigd door die allervriendelijkste purser, helaas toch echt gay. We hebben het gezellig gemaakt in onze Transavia leefkuil: cosmopolitan, volkskrant, make-uptasjes, wijn en andere zeer belangrijke zaken die reisende vrouwen meenemen.

Vanochtend vertrokken we in vliegende vaart met twee van de belangrijkste mannen in ons leven naar Schiphol. En al mistte er één mannelijke lieverd, Roberto, was de vakantiesfeer al volop aanwezig in de zwarte Bat-mobiel.
Na vluchtig de mannen gedag gekust te hebben holden we Schiphol binnen. Eerst inchecken en door naar de taxfree shopping. Aldaar raakte we compleet in shock. Nog maar 15 minuten!!! Dus snel de benodigde parfum (kadootje van Siempie) en vodka aangeschaft en in vliegende vaart naar D51, wat zich ergens aan de andere kant van Schiphol bevindt. Eenmaal bij de gate aangekomen vertellen 3 jongemannen dat de gate nog gesloten is. We zijn véél te vroeg.....

Oeps! We zijn tenslotte vrouwen, dus digitaal klokkijken op de iphone mislukt nog wel eens. We hebben ons een uur vergist. Eenmaal de dichtstbijzijnde bar ingedoken keert de rust terug. Er worden duikverhalen met mede-reizigers gedeeld en nachos, vodka en cola geserveerd.

De reis naar Hurghada neemt zo\'n 5 uur in beslag. Bij de start lopen we wat vertraging op. Eenmaal in het vliegtuig wordt uitgelegd dat we nog wat extra brandstof tanken voor de zekerheid. Willen zeker geen Ryanair achtige taferelen en wij trouwens ook liever niet. We vullen de immigratiekaart in en wachten rustig af tot het vliegtuig landt.

Het eerste wat we in Egypte horen als we in stijl de vliegtuigtrap afdalen is: \"WAAAAAUUUUUUW\"! Altijd goed voor het ego nietwaar. We zijn om 21.30 uur in ons hotel waar we nog net aan het buffet kunnen aanschuiven. Mmmmhhhh...... daar vertellen we later wel meer over. Gelukkig maakt het Nederlandse gezelschap van zeer diverse pluimage de avond tot een topper.