De lama\'s

Lamadoen, de lama van de actie
Lamawetuh, de lama van de wijsheid
Lamawaaie, de lama van de wind
Lamazittuh, de lama van het nihilisme
Lamakomuh, de lama van het orgasme

Als we die zaterdagochtend wakker worden moet mijn koffer uiteraard nog ingepakt worden. Lin\'s koffer is vanzelfsprekend al gepakt op het moment dat de tickets geboekt zijn. Aangezien ik een jongetje ben en dus wat later ben met mijn ontwikkeling zal deze taak nog op de dag van vertrek moeten plaatsvinden. Als deze taak is volbracht en er nog eenmaal een laatste check heeft plaats gevonden in het huis of e.e.a. volledig gedekt achter gelaten kan worden zodat Djadi volledig geïnstalleerd is vertrekken we naar de Landmarkt. We lunchen in de Landmarkt middels twee Palmesteijn biefstuk met bearnaisesaus, zeggen Djadi gedag en stappen in de auto richting Eindhoven airport. Ruim voor tijd komen we aan. Onze koffer achtergelaten bij de check-in counter stappen we naar de gate. Voor ons een gezin met twee jonge kinderen wiens bal naar mijn voeten rolt. Met perfect balgevoel pass ik de bal terug, luid roepend dat er eindelijk weer eens echt gevoetbald wordt in Eindhoven. Het wordt niet met gejuich ontvangen maar die emotie is hier niet meer losgekomen sinds de uitroep \"gratis bier\" tijdens het carnaval.

Als het toestel de Nederlandse bodem loslaat zijn we onderweg naar Alghero.
Van Mussolini werd gezegd dat onder zijn dictatuur in ieder geval de treinen op tijd reden. Van Ryan Air kan gezegd worden dat alle vluchten op tijd vliegen en aankomen. Als het toestel de Sardijnse bodem toucheert klinkt er een loftrompet zoals ten tijde van het gewonnen EK. Weer op tijd geland. De bonus van de piloten van deze maatschappij hangt hier van af. Het regent op Alghero Fertilia airport. Fertilia betekent vruchtbaar en gezien de neerslag begrijp ik de naamgeving. Tijdens onze vorige trip naar Sardinië vlogen blusvliegtuigen af en aan vanwege de bosbranden.

Na een dik uur wachtrij krijgen we bij Hertz onze Italiaanse Hummer, een Fiat Pinda met slechts 1800 km op de teller en zijn we onderweg naar Stintino. Dit is nog een uurtje rijden door de donkere onverlichte smalle wegen terwijl de ruitenwissers sonoor baantjes trekken op de voorruit.

Uiteindelijk bereiken we hotel Cala Reale en werpen de bagage in de camara matriomoniale om vervolgens nog wat te kunnen eten. Maar gezien het tijdstip, na elven is zelfs in Stintino de keuken dicht. Met een gemagnetroniseerde pizzapunt en een fles witte wijn als avondeten gaan we richting bed.